Verpleegkundige met een hart voor zorg, mensen én haar dorp
Op de Dag van de Verpleging zetten we graag een bijzondere zorgprofessional in het zonnetje: Simone van der Meer, verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp van het St. Antonius Ziekenhuis én toegewijde vrijwilliger bij het Rode Kruis. Simone is iemand die met haar kennis, enthousiasme en inzet het verschil maakt – zowel binnen de muren van het ziekenhuis als in haar eigen dorp. Haar verhaal is er één van passie, toewijding aan het helpen van mensen en jarenlange ervaring.
“Ik wist als kind al: ik wil mensen helpen”
De liefde voor het vak begon al vroeg. Héél vroeg. “Ik ben nu 38 en toen ik twaalf jaar oud was, liep ik voor het eerst het gebouw van het Rode Kruis in Bodegraven binnen,” vertelt Simone. “Een klein meisje met grote ogen, nieuwsgierig en leergierig. Ik wilde gewoon helpen.”
Destijds hielp ze met kleine klusjes zoals het rondbrengen van klemmetjes en bakjes, en het verzamelen van materialen. Het Rode Kruis werkte toen samen met Sanquin en verzorgde onder andere bloedafnames. “Ik vond het fascinerend om te zien hoe dat allemaal ging.” Via een oproep op school begon ze met helpen, en dat is ze sindsdien altijd blijven doen. Toen het eenmaal mocht, haalde ze haar EHBO-diploma en schreef zich officieel in als Rode Kruis-vrijwilliger.
“Van jongs af aan wist ik al wat ik wilde doen: verpleegkundige worden. Mensen helpen, dat is echt het mooiste dat er is.”
Een carrière vol zorg en ontwikkeling
Wat begon met verbandjes en pleisters groeide uit tot een indrukwekkende carrière in de zorg. Na haar opleiding werkte Simone als basisverpleegkundige in het voormalig Hofpoortziekenhuis op verschillende afdelingen. “Daar heb ik veel geleerd, veel gezien en het het vak eigen gemaakt.”
In 2009 volgde ze haar hart en startte met de opleiding tot Spoedeisende Hulp (SEH) verpleegkundige. Dat bleek haar op het lijf geschreven. “Op de SEH weet je nooit wat er binnenkomt. Soms is het letterlijk een kwestie van leven of dood. Die spanning, die dynamiek – het past bij me.” Nog steeds werkt ze met veel plezier op de Spoedeisende Hulp van het St. Antonius Ziekenhuis.
Daarnaast is Simone sinds vorig jaar ook aangesteld als Chief Nursing Information Officer (CNIO). “In gewone taal houd ik me bezig met ICT in de zorg – hoe we technologie kunnen inzetten om ons werk te ondersteunen. Heel interessant, en ook belangrijk voor de toekomst van de zorg, zeker als we meer zorg moeten verlenen met minder handen aan het bed.”
Tussen het ziekenhuis en het dorpsfeest
Maar ondanks haar drukke baan in het ziekenhuis blijft Simone zich ook onverminderd inzetten als vrijwilliger bij het Rode Kruis. “Wat ik daar doe, is heel anders dan op de SEH. Op evenementen sta ik soms met alleen een EHBO-tas en een AED. Dan heb je niet alles bij de hand zoals in het ziekenhuis. Je moet dan écht improviseren met wat je hebt, en creatief zijn.”
Toch is het verschil niet alleen praktisch, ook de plek maakt verschil. “In het ziekenhuis heb ik deskundige collega’s, maar bij het Rode Kruis net zo goed. Alleen sta je op andere plekken, met een andere sfeer. Soms letterlijk midden op een sportveld, festival of dorpsfeest.”
Wat ze het mooiste vindt aan dat vrijwilligerswerk? “Dat ik iets terug kan doen voor mijn eigen dorp. Ik woon hier, ik ken de mensen, en ik kan mijn kennis inzetten om iets voor de gemeenschap te betekenen. De sfeer is altijd goed. Je maakt een praatje, komt bekenden tegen. En hoewel je hoopt dat er niets gebeurt, is het fijn dat je paraat bent als dat wél zo is.”
Situaties die je nergens anders meemaakt
Simone heeft inmiddels een schat aan ervaring, en dat levert soms ook bijzondere momenten op – anders dan in haar dagelijkse werk. “Op een evenement bij water bijvoorbeeld, komt er soms iemand bibberend, kletsnat en ijskoud uit het water. In het ziekenhuis krijg je iemand pas te zien nadat die door de ambulance is opgewarmd en behandeld. Maar bij het Rode Kruis ben je er vaak meteen bij, direct na het incident. Dan moet je snel schakelen, met de middelen die je hebt.” “En bij grote wonden heb je niet altijd alle verbandmiddelen of andere hulpmiddelen bij de hand. Dat vraagt om inventiviteit, en dat maakt het werk bij het Rode Kruis juist zo leuk en uitdagend.”
Gekke pakken en mooie herinneringen
Door de jaren heen heeft Simone heel wat mooie en ook grappige momenten meegemaakt. Eén van haar favoriete herinneringen? “Heel wat jaren geleden, bij de vakantiespelen, maakten we ons altijd klaar voor het traditionele verfgevecht. We wisten dat we tientallen oogjes moesten gaan spoelen, dus we bereidden ons goed voor. We maakten pakken van vuilniszakken om onze kleding te beschermen – niet bepaald een standaard uniform, maar het werkte!” Ze lacht. “Dat waren zulke leuke dagen.” Een andere ervaring die haar is bijgebleven is haar inzet bij de Jeugd Olympische Spelen. “Dat was echt bijzonder. Alles was superprofessioneel georganiseerd. Er werkten veel medici mee en ik vond het indrukwekkend om te zien hoe alles achter de schermen in goede banen werd geleid.” Een laatste mooie herinnering is die aan haar inzetten voor de dagboot. “Vanuit het Rode Kruis gingen we mee met een georganiseerde dagreis voor ouderen uit Bodegraven en omgeving. Je werkt niet dagelijks op een boot en deze mensen zijn heel dankbaar voor wat je doet.”
Ook de samenwerking binnen het team is voor Simone een belangrijke motivatie. “De sfeer is goed, we maken plezier met elkaar, en er is altijd ruimte voor een grapje. Zelfs met hulpvragers is het vaak gezellig. Zeker als ze na een paar borrels wat onhandige dingen doen – dan belandt er nog wel eens iemand in een sloot. Dan is het fijn als je kunt helpen én samen kunt lachen.”
“Je hebt er zelf wat aan – en je kunt iets terugdoen voor anderen”
Simone hoopt dat haar verhaal anderen inspireert om ook vrijwilliger te worden. “Verpleegkundigen zijn altijd welkom, maar ook als je EHBO leuk vindt en je kennis in de praktijk wilt brengen, is het Rode Kruis een geweldige plek.”
“Je houdt je diploma geldig, je blijft oefenen én je draagt iets bij aan de maatschappij. Dat is zo waardevol. Je doet het niet alleen voor jezelf, maar ook voor de mensen om je heen. En dat geeft gewoon een goed gevoel.”
Simone van der Meer laat zien hoe zorg verder gaat dan een baan. Het is een levenshouding, een passie en een manier om de wereld een stukje mooier te maken – of dat nu in een ziekenhuis is, tijdens een dorpsfeest, of bij een verfgevecht met vuilniszakken aan.
Dankjewel Simone, voor jouw tomeloze inzet, je warme hart en je onvermoeibare enthousiasme. Jij maakt het verschil – elke dag weer.